اگرچه شروع موسیقی متن را می توان از بخش های غربی دید اما ایران نیز در این مورد جایگاه خاص خودش را دارد.
هرگاه بخواهیم از هنر صحبت کنیم ، ایران جایگاه ویژه ای خواهد داشت. در شاخه موسیقی نیز این جایگاه قایل درک است. نقوش و حجاری ها و نگـارگـری های به جای مانده از دوران باستان تا زمان اسلام نشان دهـنده عـلاقه و ذوق ایرانیان به هـنر موسیقی می باشد. در دوران پس از اسلام موسیقی به دلیل مخالف ها، شکوفایی دوران پـیشین خود را از دست داد. ولی به هـر حال به حیات خود ادامه داد. این استمرار را می توان در زمان صفویه در بنای کاخ چهـلستون و اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو مشاهـده کرد.
پیش تر تمامی فیلم ها به صورت صامت ساخته و پخش می شد.اما با تحولی که برادران لومیر در سال ۱۸۹۵و در اولین نمایش عمومی خود ایجاد کردند،موسیقی متن نیز به ساخت فیلم اضافه شد.
این تغییرات رفته رفته در سایر نقاط جهان نیز دیده شد.
ابراهیم مرادی“ در سال ۱۳۱۳، اولین فیلم ناطق سینمای ایران را با عنوان «بوالهوس» ساخت. در این فیلم نیز مانند فیلمهای صامت، نوازنده در زیر پرده به اجرای موسیقی میپرداخت.
نخستین فیلم ایرانی که موسیقی متن داشت، « شیرین و فرهاد» ساخته عبدالحسین سپنتا بود که برای ساختن موسیقی آن، از کارهای «مصطفی نوریانی» نوازنده ویولون استفاده شد.
پس از آن عوامل ساخت فیلم برای فیلم خود نیز از موسیقی متن استفاده نمودند که اثر بسیار زیادی بر درک و کیفیت فیلم داشت.
هم اکنون نیز فیلم های ایرانی بسیار زیادی تولید می شوند که دارای موسیقی متن بسیار قوی می باشند به طوریکه می توان ژانر و محتوای فیلم را با موسیقی درک نمود.