پیکر مرحوم پورنگ پورشیرازی نوازنده شناخته شده کنترباس و از اعضای قدیمی ارکستر سمفونیک تهران روز چهارشنبه نوزدهم آبان ماه از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد. در این مراسم «بردیا کیارس» به همراه تعدادی از نوازندگانِ‌ شناخته‌شده‌ی ایران چون پدرام فریوسفی، علی جعفری پویان و تینا جامه‌گرمی قطعاتی را به یاد او نواختند.

در ابتدای این مراسم «حمیدرضا نوربخش» (مدیرعامل خانه موسیقی) بیان کرد: «متاسفانه قریب به دو سال است که تنها برای غم، عزا و بدرقه یک عزیز دور هم جمع می‌شویم. دیگر حرف‌های ما ته کشیده است. واژه‌ای نمانده و یک بغض دائمی همراه ما است. از خدا بخواهیم این درد تمام شود. پورنگ پورشیرازی بدون شک یکی از سرمایه‌های هنری ایران بود. از دیر باز که در هنرستان موسیقی بوده‌ام تا امروز دغدغه نوازنده داشته‌ایم. این هنرمندان جایگزین ندارند و سرمایه‌های مهم فرهنگی و هنری ما هستند. باید قدر آنها را بیشتر بدانیم و با هم مهربان‌تر باشیم. روزگاری است که هر روز یک خبر بد که دیگر شگفت آور هم نیست می‌شنویم. روزگاری که عجل کنار گوش ما است این مهربانی خیلی ضروری‌تر است. بیایید قدر همدیگر و عزیزان خود را بیشتر بدانیم. در پیام‌های برخی از دوستان می‌دیدم تاسف می‌خوردند که چرا گاهی ماه‌ها از هم بی‌خبرند ولی متاسفانه تاسف دردی را دوا نمی‌کند.»

در ادامه «علی جعفری پویان» (نوازنده‌ی ویولن و از دوستان مرحوم پورشیرازی) گفت: «فکر نمی‌کردم که پورنگ با وجود اینکه آدم شوخی بود این شوخی را هم با ما کند. من مرگ او را شوخی می‌بینم. مرگ او برای ما باورپذیر نیست. هر کدام از شما که اینجا هستید حتما یک رابطه قلبی خیلی خوبی با او داشته‌اید. او آدمی بود که با کوچکتر از خود رابطه خوبی داشت و با بزرگترها با احترام رفتار می‌کرد. تکلیف ما که هم نسلان او بودیم که مشخص است.بعد از مرگ آقای خورشیدفر مسئولیت سنگینی به او سپرده شد و او به خوبی از عهده آن برآمد ولی خیلی بد شد که او را هم خیلی زود از دست دادیم. پیدا کردن جایگزین برای او کار بسیار سختی است.»
او ادامه داد: «او با آهنگسازان و ارکسترهای خیلی خوبی کار کرده بود و امروز یکی از ستون‌های موسیقی را از دست دادیم. امیدوارم قدر نوازندگان را بیشتر بدانیم که اینقدر مهجور نمانند. دو سال پیش با او روی سن بودیم و امروز آخرین باری است که با او به روی سن می‌رویم.»

پانته‌آ نژادی، همسر پورنگ پورشیرازی نیز متنی را قرائت کرد که بخشی از آن به این صورت است: «هرگز با من سخن از وداع نگویید. هرگز از من نخواهید چنین بدرود. اما به تو خواهم گفت به امید دیدارت خواهم نشست به سوگ. چراکه سوگ بهای جرأت دوست داشتن دیگری است. من شبی هستم که تو در من چون ستاره‌ای رقصیدی، درخشیدی. بی ظلمت محض‌ام و در این تاریکی گم خواهم شد. دیگر حتی نمی‌توانم خود را بیابم. این جمله را از من بپذیر. در حقیقت من بی عشق تو از دست رفته‌ام. در این لحظه در این حال من برای تجدید عهد و پیمانم با تو ایستاده سخن از عشق خواهم گفت. بار دیگر زنی بی پروا از عشق سخن می‌گوید. نمی‌هراسم که مرا چون فروغ مطرود کنید. من کجا و وصف نام او کجا؟ اکنون در نبود تو، تنها تو گویی جهان به تمامی خالی است. پورنگم من نمی‌دانستم که تنها راهی که بدانی یک نفر را چقدر دوست داری این است که او را از دست دهی. اما من حتی اگر نباشی به قول قیصر امین‌پور، دوباره می‌آفرینمت. چونان که التهاب بیابان سراب را. چون تو هیچ نیستی همه چیز هستی. هیچ جا نخواهی بود و همه جا هستی. چون یکتاپرست بی‌خدایی. خودت خدایی....»

در ادامه مراسم تشییع پیکر پورنگ پورشیرازی عده‌ای از نوازندگان به روی صحنه رفتند و به یاد این نوازنده نواختند.

در پایان به امامت حجت الاسلام محمود دعایی برای آن مرحوم نماز خوانده شد.

محمود شالویی، محمد اله‌یاری، مهدی افضلی، حمیدرضا نوربخش، شهرام صارمی، جاوید مجلسی، محسن الهامیان، آرش امینی، بابک چمن‌آرا، مزدا انصاری، بهزاد عبدی، علی جعفری پویان، علیرضا میرآقا، علی تفرشی، کریم قربانی، آنکیدو دارش، رضا عسگرزاده، احمد صدری، حمیدرضا آداب، بردیا کیارس، مهدی کلانتری، مرضیه مزینانی، مسیح تحویلداری، رضا شایسته، میلاد عمرانلو، محمدرضا صفی، سینا جهان آبادی، مهدی عبدالوهاب، امین غفاری، آرین قیطاسی، پدرام فریوسفی، صابر جعفری، بامداد افشار، سانوا عندلیبی، فرهاد بادپا، صادق چراغی و جمعی دیگر از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر موسیقی ملی و ارکسترهای دیگر از جمله هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.