کمتر پیانیستی است که شادی نواختن استادانه پیانو را با شادی و سرزندگی به مخاطب منتقل کند. نلسون فرر، پیانیست برزیلی اما بخوبی از عهده این کار برمی آید. او اولین کنسرتش را در چهارسالگی اجرا کرد. در گفتگویی که کمتر فرصتش پیش می آید، با این نوازنده زبردست برزیلی درباره عشق او به موسیقی و سینما و زندگی صحبت کرده ایم.

نلسون فرر، پیانیست برزیلی در پنجمین دوره فستیوال موسیقی عید پاک امسال در «اکس آن پروونس» در فرانسه، کنسرتو پیانو شماره چهارم بتهوون، آهنگساز آلمانی را اجرا کرد.

پنجمین دوره این جشنواره موسیقی کلاسیک از ۱۰ تا ۲۳ آوریل سال ۲۰۱۷ (۲۱ فروردین تا سوم اردیبهشت ۱۳۹۶) در شهر «اکس آن پروانس» برگزار می شود.

پیانیست برزیلی از کودکی با نوازندگی پیانو و نت موسیقی عجین بوده و اولین کنسرتش را در سن چهارسالگی اجرا کرد. او در وین درس خوانده است و با بزرگترین ارکسترها و رهبران ارکستر جهان روی صحنه ظاهر شده است.

Ne ratez pas bambergsymphony, Jakub Hrusa & Nelson Freire au Grand Théâtre de Provence, ce soir. Dernières places ! https://t.co/nVZtd8ekB4

— Festival de Pâques (FestivalPaques) April 12, 2017

با این همه این پیانیست برزیلی یکی از افتاده ترین و خوددارترین پیانیستهایی است که در صحنه بین المللی ظاهر می شود، او همیشه از شهرت فرار می کند و خوشحال ترین لحظات زندگی او زمانی است که موسیقی ای را که دوست دارد می نوازد.

پیانیست ۷۲ ساله برزیلی آغاز داستان عشقش به پیانو را زمانی که در کودکی در ریودوژانیرو نزد اولین معلمش نوازندگی را شروع کرد، اینگونه شرح می دهد: «خوشبخت بودم که همراه زندگیم را پیدا کردم. چون مثل هر چیز دیگر در زندگی، موسیقی را هم عشق به حرکت در می آورد. شاید به برج فلکی روز تولدم ربط داشته باشد که برج میزان (مهر) است و می گویند برج فلکی عشق است. به این ترتیب آن استاد مهر عظیمی در دلم انداخت و هر کار که گفت کردم.»

نوازنده موسیقی کلاسیک از جاز و سینما می گوید

علاقه فرر منحصر به یک چیز نیست. راهی که او برای زندگیش انتخاب کرده پیانوی کلاسیک است اما می گوید که داشتن ذهنی باز نسبت به چیزهای دیگر برای زنده نگه داشتن حس شهود و الهام پذیری، حیاتی است.

وی می افزاید: «فیلمهای سبک نوآر را دوست دارم: فیلم های آلفرد هیچکاک، فریتس لانگ، به خصوص فیلمهای دهه ۴۰ و۵۰ میلادی را. سینما عشق دوم من است. البته موسیقی در فیلم هم خیلی اهمیت دارد، هم بودنش اهمیت دارد و هم نبودنش: مثلا در فیلمهای هیچکاک صحنه هایی هیجان انگیز است که در آن موسیقی کاملا حذف شده است. بعضی وقتها موسیقی بد می تواند فیلم را کاملا خراب کند! اینطور نیست؟»

مارتا آرگریچ، دوست قدیمی و نوازنده همراه او در اجراهای دونفری، جاز را وارد زندگی نوازنده برزیلی کرد. آشنایی آنها به دوران دانشجویی شان در دهه ۱۹۵۰ میلادی در شهر وین باز می گردد.

فرر در این باره می گوید: «از وقتی پانزده سالم بود، مارتا آرگریچ را می شناختم و یک تابستان را با هم گذراندیم. دوران بسیار خوبی بود که با هم به خیلی قطعات مختلف گوش می دادیم. تا آن موقع فقط با پیانوی کلاسیک آشنا بودم و به لطف او با خیلی چیزهای جدید آشنا شدم، به خصوص با موسیقی جاز.»

Tonight live on https://t.co/129pFrTyf8: our concert at the Easter Festival in Aix-en-Provence with Jakub Hrůša.https://t.co/eVnCP1CKE9

— Bamberg Symphony (@bambergsymphony) April 12, 2017

«نلسون مثل کسانی نیست که مدتی می درخشند و بعد ناپدید می شوند»

رونو کاپوسون، ویولونیست فرانسوی مدیر هنری «فستیوال موسیقی عید پاک» در «اکس آن پراوانس» می گوید: «یکی از خصوصیات نلسون که خیلی بر انسان تأثیر می گذارد این است که پر از شک و تردید و همیشه در جستجوست. قبل از اجرای هر کنسرت عصبی می شود که برای من نشانه بزرگی هنرمند است. هنرمند بزرگ کسی است که همیشه خودش را زیر سؤال ببرد، در موسیقی داشتن اطمینان حیاتی نیست. نلسون انسانی استثنایی است چون مهربان است و همین حس مهربانی و همینطور هوش را در نواختن پیانو به شما منتقل می کند. همه می دانند هنرمندی که در طول زندگی حرفه ای خود که بیش از پنجاه سال است، در این سطح مانده است، حرفی برای گفتن دارد و مثل کسانی نیست که مدتی می درخشند و بعد ناپدید می شوند. این هنرمندان، استادانی بزرگ محسوب می شوند و به همین دلیل از شرکت آنها در این فستیوال خوشحال و مفتخریم.»