تفاوت اصلی موسیقی غربی و سنتی

موسیقی غربی و موسیقی سنتی دو نامی هستند که برای متمایز کردن موسیقی ایرانی از موسیقی غربی مورد استفاده قرار می گیرد.اما این تفاوت شامل چه مواردی می شود و چرا این دو نوع موسیقی را از هم جدا میدانند.

موسیقی اصیل ایرانی

موسیقی اصیل ایرانی با نام های موسیقی سنتی ، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی دستگاهی شناخته شده و رواج دارد. موسیقی ایرانی شامل  دستگاه ها، نغمه ها و آواز هایی است که از سال ها پیش از میلاد مسیح جریان داشته تا به امروز که به صورت ساده تر و قابل فهم تر در دسترس است. همچنین موسیقی ایرانی جزء کهن ترین سبک های موسیقی از دوران باستان است. البته واقعیت و اصل موسیقی سنتی ایرانی ، امروزه کمی فراموش گردیده است. اما هستند موسیقی دانانی که به ریشه های فرهنگ و هویت ایرانی ارزش می دهند و آن طور که باید آن را اجرا خواهند کرد.

موسیقی غربی برخلاف موسیقی ایرانی که شامل گوشه و نغمه و آوار است ، بر پایه نظام گام و تونالیته می باشد.

موسیقی سنتی ایران هفت دستگاه را شامل می شود و هر یک از آن ها گام ویژه ی خود را دارند. کلمه ی گام از موسیقی غربی آمده است اما شباهت این گام با گام موسیقی غربی فقط در لفظ است. این دو موسیقی ایرانی و غربی در این زمینه تفاوت های ذاتی دارند. موسیقی ایرانی همچنین پنج آواز را شامل می شود.

ضعف مشترک موسیقی غربی و سنتی

در هر دو نوع موسیقی ایرانی و موسیقی غربی در دورانی از تاریخ، حمل کردن و همینطور نگهداری سازها امکان پذیر نبود و جرم محسوب می شد. در نتیجه نوابغ موسیقی در تاریخ به سادگی نمی توانستند قطعات موسیقی تولید کنند و اجرا داشته باشند؛ تربیت هنرجو و از طرفی ابتکار و ابداع در ساختار سازها یا انجام نمی شد و یا به سختی انجام می شد. یکی دیگر از نتایج این دوره از تاریخ این بوده است که ساز های بزرگ با حمل و نقل سخت تر اکنون در این موسیقی ها وجود ندارد و یا خیلی کم هستند. و به واسطه ی آن نت ها با فرکانس پایین در ساز های قدیمی ایرانی امکان اجرا ندارند. سازهای کنونی هم وسعت کمی از اکتاو های موسیقی را شامل می شوند. استادان در موسیقی غرب برای رفع این مشکلات ساختار ساز ها را تغییر دادند و یا سازهای جدید ابداع کردند اما در موسیقی ایرانی این کارها در همین چند سال اخیر انجام شده است.

سازهای موسیقی ایرانی چه تفاوتی با ساز های موسیقی غربی دارند؟

سازهای ایرانی بیشتر با مواد طبیعی ساخته می شوند از جمله چوب و پوست. به علاوه ی قطعات فلزی و سفالی که در آن ها به کار برده می شود. این ساز ها به دسته های زهی زخمه ای، زهی کوبه ای، زهی آرشه ای تقسیم می شوند. سازهای غربی تفاوت های عمده ای با سازهای ایرانی دارند. ویولن و سازهای خانواده اش، پیانو و همینطور ساز چنگ سازهای پر کاربرد و رایج در موسیقی غربی هستند. ویولن و پیانو سازهایی از موسیقی غربی هستند که در موسیقی ایرانی جایگاه خود را پیدا کردند و نوازندگان ایران با استفاده از آن ها آثار ماندگار زیادی ساخته اند.

سازهای هر مکان و کشوری، متناسب با فرهنگ آن جا است. سازهایی که در ابتدا ساخته می شوند به مرور زمان تغییر می کنند و ابداعاتی توسط موسیقی دانان بر آن ها نقش می بندد و ساز را به مرور به تکامل می رساند.